Page 104 - Gulsa Magazin 6

Prof.Dr.

Saynur Vardar

16 yıldır Amerika’da yaşıyo-
rum. 10 yaşında ruh arkadaşı
bir kızım var bana her gün ha-
yati öğreten. Günlük yaşamım-
da, Florida’nın Fort Lauder-
dale şehrinde bulunan Nova
Southeastern Üniversitesi,
Diş Hekimliği Fakültesi, Peri-
odontoloji Ana Bilim Dalı’nda
Profesör ve Bölüm Başkanı-
yım. Kundalini Yoga ve Medi-
tasyon Eğitmenliği, Fonksi-
yonel Tıp Uzmanlığı, Hipnoz
Eğitmenliği, Klinik Homeopati
konularında sertifikalar aldım.
Part-time olarak bütün bu bil-
diklerimi modern periodontoloji ile birleştirdiğim
Uzmanlık yaparken anne olmak da vardı kısmetimde. Me- BÜTÜNCÜL bir yaklaşım içinde hasta tedavilerimi
zuniyet yemeğimde karnım burnumda, kuzum karnımda yapıyorum. Onların kocaman gülümsemeleri için
benimle yaşadı tüm bu yolculuğu. 4 yıl uğraştık o güzel ruh- çalışıyorum. Öğrencilerimle olmayı, onlara ışık tut-
lu, sarı kafalı güzelliği almak için kucağıma. Ben onu önce mayı ve insanların hayatında pozitif bir etki oluş-
hayallerimde yarattım. Yaratmayı öğrenmek için HİPNOZ da turmayı seviyorum. Bilinçli Liderlik, Bilinçli Yaşam
Pratikleri, “3-step to Fulfillment” konularında se-
öğrendim. Sonra ARIA’m geldi ismi kendinden önce gelmiş minerler ve eğitimler veriyorum. Instagram, Twit-
GÜNEŞ’im. ter veya LinkedIn üzerinden drsaynurvardar yaza-
rak bana ulaşabilir, web sayfamı da blog yazılarım
Aria daha bir yaşındayken, artık benim zorluklardan yorgun için ziyaret edebilirsiniz.
düşmüş vücudum iflas etti. 38 yaşındaydım. Tüm bu zorluk- www.saynurvardar.com
lar yaşarken zor ama geriye bakınca ne muhteşem yolculuk-
larmış dedirtiyor muzipçe gülümseyerek geçmişten. İnsan bana kim olduğumu fısıldayan… O gün bir dönüm noktasıy-
gerçekten geriye dönünce birleştiriyor noktaları ve yolu dı. Zihnim teslim oldu. Verdi kumandayı master’a dedi ki bu-
görüyor. Ne güzel planlanmış diyor içinden…
radan öte sende komuta.
Her bir yol sanki içimdeki her bir karanlığı ışığa çevirmenin Komutayı alan, bende olan ama bütünden gelen, burada
yolu. Yürürken aydınlandı yollar dediğim… Beynimin bu mu- şimdi var olan, yargılamayan, kabul eden bir şeydi… Neydi?
dur hayat diye sorduğu, vücudumun adeta yaşama gelme Sadece hissettim, kelimeler anlatamazdı…
amacımı sorguladığı bir dönem daha başlamıştı. Kucağımda
altın saçlım, gözlerim yaş dolu karar vermeliydim nereye Yön de değişti, yol da. Bu gönlümün tam ortasındaki ışık
gideceğime…. Ya bulacaktım yerimi evren denen büyük re- hem beni başka yerlere götürdü, hem de başka güzellikler
simde ya da göçecektim bu dünyadan. Karar büyüktü ama getirdi. Doğayla, yiyeceklerle, nefesle, geri kalan yap-boz
başka da yol yoktu. Yarım yarım yaşamak, mış gibi yapmak parçalarıyla bağlantıda tuttu, iyileştirdi, yıkadı, pakladı.
bir olasılık değildi. O küçücük güzelliği bırakmak gelmedi İnsan olma deneyiminin göbeğinde profesör de yaptı, bir
içimden. Öyle çok bekledim ki ben onu. Sonra o öğretmeye şeylerin başına da getirdi, yağmur yağmaya ve karnım ağrı-
başladı bana nasıl ben olacağımı, nasıl tek tek her hücreme maya devam etti. Ama hep güneş de açtı sabırla yağmurda
ışık koyacağımı, nasıl tekrar çocuk gibi oynayacağımı, ruhu- ıslanmayı kabullendiğimde. Şimdi 48 yaşımda özgür olmayı,
ma üfleyeceğimi, çok güvendiğim aklımı bir kenara koyup bütün parelerden sıyrılmayı, çocuk olmayı, beyaz saçlı kadın
ruhuma ve gönlüme düşmem gerektiğini… olmayı, coşkun bir ırmak olmayı da gösterdi bana.

Bir gün vücudum yerlerde sürüklenirken zorla götürdüm Ne mutlu, ne zor ama ne coşku dolu bir hayat dedirtti hep
kendimi bir yoga dersine. İçeride bir sürü oda vardı kapıda çok ŞÜKÜR!
adlarından bir şey anlamadığım. Girdim biri- Ne var yanımda götüreceğim diye düşündüğümde, koyarım
ne. O yoga ve meditasyon seansında koca bir
102 ışık belirdi içimde, önümde, üstümde. Sanki cebime deneyimlerimi, sıyrılırım bütün kabuklarımdan, karı-
şırım evrene, toz olurum, ses olurum, ışık olurum…
bana evren yap-bozundaki yerimi hatırlatan,

sayfa