Page 111 - Gulsa Magazin 6
P. 111

Tüm bunları kendi kendime anlatırken, kendimle soh-
          betin  içinde  demlenirken telefon çaldı. Tatil  günü   Prof. Dr.
          sabah erken gelen telefonları hiç sevmem, çok azı iyi
          haber getirmiştir çünkü. Yine aynı sıkıntıyla telaşlan-  Pelin GÜNERİ
          dım, istemeye istemeye açtım telefonu. İşte bir gü-
          zellik daha! Çok ama çok eskiden gelen, çok ama çok
          sevdiğim bir dost sesi günaydınladı günümü yeniden.
          O tanıdık sevgi, kahve kokusundan da, yağmur fısıltı-                   Kasım 1963 yılında dünyaya ge-
          sından da büyük bir sevinçle ısıttı yüreğimi. Gençliğim                 len Pelin Güneri, Bornova Ana-
          cıvıldadı onunla konuşurken, sanki hiç zaman geçme-                     dolu Lisesi ve Ege Üniversitesi
          mişti ve biz hiç ayrı kalmamıştık. Hayat bizi hiç hırpa-                Diş Hekimliği Fakültesi’nden
          lamamıştı ve mutlu olacağımıza dair hala umutlarımız                    mezun olmuştur.
          vardı sanki. Öylesine masum, öylesine tertemizdik,
          aynı beraberken olduğumuz gibi. Ve gerçekten de her                     1986 yılında başlayan akade-
          şey sadece bu sıcacık, büyülü anın içindeki bir çekir-                  mik yaşamını aynı üniversitenin
          dek evrende saklanmıştı.Telefonu kapatırken hala                        Ağız,  Diş  ve  Çene  Radyolojisi
          gülümsüyordum. Belki dedim içimden, sadece günün                        Anabilim Dalı’nda öğretim üyesi
          güzel olacağına inanmamla başlamıştı gün güzelleş-                      olarak sürdürmektedir.
          meye. O yağmur, o yuvamda uyanma hissi, o güvenilir
          dost sesin verdiği sıcaklık belki benim dualarımın ve   Doğayı ve hayvanları insanlardan, bebekleri ve yaş-
          inancımın eseriydi. Belki ben kendi ellerimle güzelleş-  lıları erişkinlerden daha çok seven Pelin Güneri, İz-
          tirmiştim günümü, tek başıma yapmıştım hepsini.
                                                                  mir’de ailesi, dostları ve iki kedisiyle birlikte hayatı
                                                                  paylaşmaktadır.
          Belki sadece uyanmamla başlamıştı hayatım yeniden.
          Yağmurun varlığına, sevgiye ve aslında benim içimde
          ve hep benimle yaşayan, yaşayacak olduğunu bildi-
          ğim her şeye tekrar teşekkür ettim usulca.


          Yalnızlıktan da iyiydi sanki sevmek galiba.
          Gülümsedim öylece…





































                                                                                                            109





                                                                                                        sayfa
   106   107   108   109   110   111   112   113   114   115   116